Kvinneratar!

Som tillitskvinne her på globben, vil eg få begynna ditta året med ein tala.

Me har i året som har gått fått gjenåslag for globben vår. Me har klart da, kvinneratar, me har klart da! Og då får det heller våga seg, at ikkje det gjekk som me hadde håpt.

Me står nå ved ein skillevegg. Dei siste månadane har me funne oss i at globben har gått for varmt og kaldt vatten. Fyste halvåret i fjor skreiv eg ein treiedel av innlegga her på Globben. Og eg kan lova deko, kvinneratar. Eg kan lova deko: I år skal eg skrive ein femtedel!

Vi leve!!!!

Vi leve i ein kald og rå verden. Sjølv om ein ofte kan skriva seg varm her på globben. Kanksje vi skulle innstalere glas? Kvinneratar! Me må stå saman og visa at solid ar i tet! Me må dele på spalteplassen. Men fyst og fremst må me tenka på oss sjølv!

Førr å sitera Ørnulf Øverland: Me må må ikkje sova bort sumarnatta, ho er for ljos til det!

Me må bretta opp armane, kvinneratar. Og ta eit tak for globben.

Den internasjonale konkurransen her på veven er beinhard, og no har me også opplevd eit økt press frå utlandet. Så kvinnelatar: Kven kan lata som om ingen ting har skjedd? Når me ser utviklinge i dag. Omstillingsprosessen har allerde komt for langt! Men skjer da fort nok??

Og ka med data??

Kvinnerata! Me lar oss ikkje lure lenger. Me må visa moderasjon. Og da er det berre rett og rimelig at me for vår del, og eg får min del ta kako.

Så kvinneratar: Hvis me får det så eg vil, skal me komma ned med jord på beina i år òg! La oss reisa oss å gjera ein innsats kvar for oss! Saman er vi sterke!

Og kvinneratar; lat oss ikkje rikka oss frå globben før me har laga tidenes globb!

Takk!

(Kva skal ein med vinskvettar når ein er ein beruselse i seg sjølv??)